Οδός Σοφοκλέους
Οδός Σοφοκλέους, Υδατογραφία σε χαρτί, 37x74 εκ., 2017
«Έξω από το παλιό χρηματιστήριο, έστηναν οι σαράφηδες τα βιτρινάκι τους. Το βράδυ τα
έβαζαν σε κανένα καφενεδάκι εκεί κοντά, με το αζημίωτο για τον καφετζή. Πουλούσαν
και αγόραζαν χρυσά αντικείμενα ...είχαν ένα βιβλίο αγορών πωλήσεων, θεωρημένο
από την Αστυνομία, προκειμένου να ελέγχει για τυχόν κλοπιμαία. Βέβαια ο τζίρος
τους γινότανε κυρίως με τις χρυσές λίρες...
Πουλούσε η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά με προϋποθέσεις και όριο, δηλαδή ζήσε Μάη μου για κάποιον που βιαζότανε να παντρέψει το κορίτσι του.
Σαράφηδες υπήρχαν και στην Ομόνοια, αρχές Αθηνάς αλλά εγώ έζησα αυτούς της Σοφοκλέους γιατί δούλευα εκεί δίπλα. Πάντα περιποιημένοι με κοστούμι γραβάτα γυαλισμένο παπούτσι ....Εργαλεία της δουλειάς ήταν ο μεγεθυντικός φακός, ο στρογγυλός, που τοποθετούσαν στο μάτι και εξέταζαν τα χρυσά κοσμήματα, τις λίρες. Άκουγες δεκαοχτάρι...δεκατεσσάρι και εννοούσαν τα καράτια που έγραφαν πάντα τα δαχτυλίδια κ.λ.π. ή άλλη ένδειξη, αν δεν ήταν φιαγμένα στην Ελλάδα
και άλλα που έγραφαν με ξένα αρχικά φλούδα χρυσού και δύσκολα τα ξεχώριζες.
Αυτά συνήθως ήταν Αμερικάνικα και μάλιστα γυάλιζαν περισσότερο από τα 18ρια.
Χρυσαφικά άφηναν στους σαράφηδες και σαν ενέχυρο για συγκεκριμμένο χρονικό διάστημα. Αν ο πελάτης δεν πήγαινε να πληρώσει για να τα πάρει αφήνοντας τον τόκο που είχαν συμφωνήσει ο σαράφης μπορούσε να τα πουλήσει.
Έβλεπες και φουκαράδες που είχαν ανάγκη μεγάλη να πουλάνε τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού τους ....τις βέρες τους.....Τα βιτρινάκια ήταν γεμάτα από αυτά...
Εκεί πήγαιναν και αυτοί που ήθελαν να αγοράσουν φτηνά χρυσαφικά από δεύτερο χέρι για υποχρεώσεις που είχαν. Να αρραβωνιάσουν να παντρέψουν ....
Ένα γυάλισμα από τον σαράφη και ένα κουτάκι με βαμβάκι χρωματιστό και όλα καλά.»
Ιστοσελίδα «Πίσω στα παλιά», Παρουσίαση Βίκτωρ Σαμπώ
«Η οδός Σοφοκλέους ταυτίστηκε με τις χρηματικές συναλλαγές (Χρηματιστήριο, χρηματιστηριακά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα). Όπως σημειώνει ο Αλεξ.Φιλαδελφεύς στον Οδηγό του, ήταν «η κατ’ εξοχήν οδός των δημοσιογράφων και των χρηματιστών, ο βόμβος των οποίων ακούγεται από πολύ μακράν..» Τα σαράφικα, οι πάγκοι δηλαδή των υπαίθριων αργυραμοιβών, που συναντούσε κανείς στα πεζοδρόμιά της, έδιναν τον τόνο.
Το κτίριο της Σοφοκλέους 6, ανεγέρθηκε από τον Ιωάννη Πεσματζόγλου, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ και στέγασε την Τράπεζα Αθηνών. Όταν ο Πεσματζόγλου πέθανε, το 1906, η Τράπεζα μεταφέρθηκε στην οδό Σταδίου. Στο κτίριο της οδού Σοφοκλέους στεγάσθηκε η Τράπεζα της Ανατολής. Σήμερα το κτίριο στεγάζει υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης.»
Θανάσης Γιοχάλας-Τόνια Καφετζάκη, Αθήνα, ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία
Πουλούσε η Τράπεζα της Ελλάδος αλλά με προϋποθέσεις και όριο, δηλαδή ζήσε Μάη μου για κάποιον που βιαζότανε να παντρέψει το κορίτσι του.
Σαράφηδες υπήρχαν και στην Ομόνοια, αρχές Αθηνάς αλλά εγώ έζησα αυτούς της Σοφοκλέους γιατί δούλευα εκεί δίπλα. Πάντα περιποιημένοι με κοστούμι γραβάτα γυαλισμένο παπούτσι ....Εργαλεία της δουλειάς ήταν ο μεγεθυντικός φακός, ο στρογγυλός, που τοποθετούσαν στο μάτι και εξέταζαν τα χρυσά κοσμήματα, τις λίρες. Άκουγες δεκαοχτάρι...δεκατεσσάρι και εννοούσαν τα καράτια που έγραφαν πάντα τα δαχτυλίδια κ.λ.π. ή άλλη ένδειξη, αν δεν ήταν φιαγμένα στην Ελλάδα
και άλλα που έγραφαν με ξένα αρχικά φλούδα χρυσού και δύσκολα τα ξεχώριζες.
Αυτά συνήθως ήταν Αμερικάνικα και μάλιστα γυάλιζαν περισσότερο από τα 18ρια.
Χρυσαφικά άφηναν στους σαράφηδες και σαν ενέχυρο για συγκεκριμμένο χρονικό διάστημα. Αν ο πελάτης δεν πήγαινε να πληρώσει για να τα πάρει αφήνοντας τον τόκο που είχαν συμφωνήσει ο σαράφης μπορούσε να τα πουλήσει.
Έβλεπες και φουκαράδες που είχαν ανάγκη μεγάλη να πουλάνε τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού τους ....τις βέρες τους.....Τα βιτρινάκια ήταν γεμάτα από αυτά...
Εκεί πήγαιναν και αυτοί που ήθελαν να αγοράσουν φτηνά χρυσαφικά από δεύτερο χέρι για υποχρεώσεις που είχαν. Να αρραβωνιάσουν να παντρέψουν ....
Ένα γυάλισμα από τον σαράφη και ένα κουτάκι με βαμβάκι χρωματιστό και όλα καλά.»
Ιστοσελίδα «Πίσω στα παλιά», Παρουσίαση Βίκτωρ Σαμπώ
«Η οδός Σοφοκλέους ταυτίστηκε με τις χρηματικές συναλλαγές (Χρηματιστήριο, χρηματιστηριακά γραφεία, τραπεζικά καταστήματα). Όπως σημειώνει ο Αλεξ.Φιλαδελφεύς στον Οδηγό του, ήταν «η κατ’ εξοχήν οδός των δημοσιογράφων και των χρηματιστών, ο βόμβος των οποίων ακούγεται από πολύ μακράν..» Τα σαράφικα, οι πάγκοι δηλαδή των υπαίθριων αργυραμοιβών, που συναντούσε κανείς στα πεζοδρόμιά της, έδιναν τον τόνο.
Το κτίριο της Σοφοκλέους 6, ανεγέρθηκε από τον Ιωάννη Πεσματζόγλου, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ και στέγασε την Τράπεζα Αθηνών. Όταν ο Πεσματζόγλου πέθανε, το 1906, η Τράπεζα μεταφέρθηκε στην οδό Σταδίου. Στο κτίριο της οδού Σοφοκλέους στεγάσθηκε η Τράπεζα της Ανατολής. Σήμερα το κτίριο στεγάζει υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης.»
Θανάσης Γιοχάλας-Τόνια Καφετζάκη, Αθήνα, ιχνηλατώντας την πόλη με οδηγό την ιστορία και τη λογοτεχνία