Κούλουμα στις Κολώνες


Κούλουμα στις Κολώνες, Υδατογραφία σε χαρτί, 62x53 εκ., 2018


Όσο για τις Αποκριές, στην Πλάκα ήταν η γενική σύναξη των μασκαράδων, και θυμούμαι ακόμα, πως τις δύο τελευταίες Κυριακές, εμείς τα παιδιά ζητούσαμε να μας φέρουν το μεσημερινό φαΐ στο παράθυρο για να μη χάσωμε ούτε για λίγη ώρα τα οατέλειωτο πέρασμά τους. Και τι δεν περνούσε από το παράθυρό μας εκείνο!
Η φοβερή καμήλα… Το γαϊτανάκι με πολλά καλοντυμένα ζευγάρια, που το έπλεκαν και το ξέπλεκαν  χορεύοντας Πόλκα…Και την Καθαρή Δευτέρα γενικό πέρασμα των μασκαράδων, με τις προσωπίδες φορεμένες πίσω από το κεφάλι, σαν υπακοή στο τραγούδι, το πρόσταγμα της μέρας, που το αντιλαλούσαν πίπιζες και νταούλια: “Μασκαράδες και πολίται στις Κολόννες να βρεθήτε!!”

Γεώργιος Δροσίνης, Σκόρπια φύλλα της ζωής μου τ.1
Μία από τις πιο πανηγυρικές γιορτές των Αθηναίων ήταν τα Κούλουμα. Επίκεντρο αυτής της γιορτής ήταν οι Στύλοι του Ολυμπίου Διός (οι Κολώνες, όπως τις αποκαλούσαν) και οι γύρω λόφοι του Αρδηττού και του Σταδίου. Από το πρωΐ της Καθαροδευτέρας, όλη η περιοχή γέμιζε κόσμο. Οι ντελάληδες είχαν φροντίσει ήδη από το Σάββατο να προετοιμάσουν το έδαφος με τυμπανοκρουσίες και την εξής «διαλάλησιν»:

Μασκαράδες και πολίται
Στις Κολώνες να βρεθήτε!!

Πρωί-πρωί της Καθαράς Δευτέρας οι εορτασταί ή πανηγυρισταί, όπως αποκαλούνταν ξεκινούσαν με τα πόδια απ’ όλα τα σημεία της πόλης, «συν γυναιξί και τέκνοις», για να βρεθούν στις «Κολώνες». Οι πιο πολλοί περνούσαν μέσα από την Πύλη του Αδριανού, την παλιά «Καμαρόπορτα» ή «πόρτα της Βασιλοπούλας» των πρώτων Οθωνικών χρόνων. Οι μικροπωλητές είχαν πιάσει εν τω μεταξύ όλα τα επίμαχα πόστα, περιμένοντας χρυσές δουλειές με τα καλούδια που είχαν κουβαλήσει. Αι φωναί των πωλούντων τα χάβαρα αντήχουν από μακράν ως ιαχαί ή ως ευοί! στρατού μαχωμένου. Η βελέντζα στρωνόταν στο γρασίδι, και τα καλάθια άνοιγαν στη μέση γεμάτα νηστίσιμες λιχουδιές. Νωρίς το απόγευμα, το σκηνικό έμοιαζε με πεδίο μετά την μάχη. Πολλοί οι μεθυσμένοι, άλλοι κοιμούνταν ξαπλωμένοι στα χόρτα μ’ ένα μαντήλι στο πρόσωπο για τον ήλιο. Οι φωνές και τα τραγούδια, οι γκάϊντες και  τα νταούλια αντηχούσαν όλο και λιγότερο…

Θωμάς Σιταράς, Η παλιά Αθήνα ζει, γλεντά, γεύεται


Λεπτομέρεια

  Copyright © 2024 / Άρτεμις Χατζηγιαννάκη ~ Artemis Chatzigiannaki