Ξιφίρ Φαλέρ
Ξιφίρ Φαλέρ, Υδατογραφία σε χαρτί, 69x47 εκ., 2016
«…Κατόπιν βγήκαν στον στρωμένο παραλιακό δρόμο και ανοίχτηκε
πια εμπρός τους η λαχταριστή άπλα της αμμουδιάς. Εκεί συνήθως υπήρχε κίνηση.
Αμάξια και ιππείς περνούσαν, κόσμος ερχόταν και έφευγε από το μεγάλο
ξενοδοχείο, το «Ακταίον», κομψές κυρίες έπερναν τον αέρα τους στους εξώστες και
τις βεράντες του, στην ξύλινη προβλήτα παρέες βολτάριζαν, βάρκες έφερναν και έπερναν επισκέπτες ….. Εδώ
τελείωνε ο περίπατος γιατί η Ρεμί απεχθανόταν την άμμο που τρύπωνε σε παπούτσια
και κάλτσες. Μόλις φθάναν κοντά στην αμμουδιά, τις γύριζε πάλι πίσω.
Σήμερα όμως –τι ευτυχία!- τους είπε πως μπορούσαν να κατεβούν “αλλά προσεκτικά! πολύ προσεκτικά!” μέχρι την ακροθαλασσιά και να μαζέψουν κογχύλια. Τα παιδιά ξαμολύθηκαν….»
Αθηνά Κακούρη, Ξιφίρ Φαλέρ
«Αυτές οι τράτες είχαν ψαράδες και από το Αϊβαλί, πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί το 1922 μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας στα προσφυγικά σπίτια του Μικρολίμανου, τα οποία σώζονται και σήμερα. Οι τράτες έβγαιναν στο Νέο Φάληρο στην ακτή, κυρίως από την Ταραντέλα έως και την Αύρα του Σταμέλου και λίγο παραπέρα ακόμα. Όλες αυτές τις τράτες, όταν έβγαιναν έξω κι άρχιζαν να ξενερίζουν στα ρηχά, τις τράβαγαν πια οι τρατάρηδες, με τα χέρια και τα δίχτυα χαμηλά και σιγά σιγά. Τότε έβλεπες ένα σμήνος παιδιά ηλικίας έξι έως δέκα πέντε ετών, με μια απόχη στο χέρι, να τρέχουν στη θάλασσα και να περικυκλώνουν την τράτα καθώς έβγαινε. Ήταν ένα θέαμα δεξιότητας να βλέπεις τα παιδιά να πιάνουν με την απόχη στον αέρα τα ψάρια καθώς πήδαγαν από το δίχτυ έξω.…..»
Ευάγγελος Αθηναίος, Ο Καπετάν Αντρέας Ζέπος
Σήμερα όμως –τι ευτυχία!- τους είπε πως μπορούσαν να κατεβούν “αλλά προσεκτικά! πολύ προσεκτικά!” μέχρι την ακροθαλασσιά και να μαζέψουν κογχύλια. Τα παιδιά ξαμολύθηκαν….»
Αθηνά Κακούρη, Ξιφίρ Φαλέρ
«Αυτές οι τράτες είχαν ψαράδες και από το Αϊβαλί, πρόσφυγες, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί το 1922 μετά την καταστροφή της Μικράς Ασίας στα προσφυγικά σπίτια του Μικρολίμανου, τα οποία σώζονται και σήμερα. Οι τράτες έβγαιναν στο Νέο Φάληρο στην ακτή, κυρίως από την Ταραντέλα έως και την Αύρα του Σταμέλου και λίγο παραπέρα ακόμα. Όλες αυτές τις τράτες, όταν έβγαιναν έξω κι άρχιζαν να ξενερίζουν στα ρηχά, τις τράβαγαν πια οι τρατάρηδες, με τα χέρια και τα δίχτυα χαμηλά και σιγά σιγά. Τότε έβλεπες ένα σμήνος παιδιά ηλικίας έξι έως δέκα πέντε ετών, με μια απόχη στο χέρι, να τρέχουν στη θάλασσα και να περικυκλώνουν την τράτα καθώς έβγαινε. Ήταν ένα θέαμα δεξιότητας να βλέπεις τα παιδιά να πιάνουν με την απόχη στον αέρα τα ψάρια καθώς πήδαγαν από το δίχτυ έξω.…..»
Ευάγγελος Αθηναίος, Ο Καπετάν Αντρέας Ζέπος