Ημερολόγιο: Πάμε σαν άλλοτε στην Ομόνοια
Η εικαστικός Άρτεμις Χατζηγιαννάκη μιλάει για το σημείο μηδέν
Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 18 Δεκεμβρίου 2020, Δέσποινα Σαββοπούλου
Σε μια άλλη Αθήνα του χθες μάς μεταφέρει το εικαστικό ημερολόγιο τοίχου της Αρτεμης Χατζηγιαννάκη, που μόλις κυκλοφόρησε με θέμα την πλατεία Ομονοίας με συνοδευτικά κείμενα του δημοσιογράφου και συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου.
Γεμάτο από μνήμες μιας πρωτεύουσας, όπου η πλατεία Ομονοίας είχε άλλη αίγλη και πολύ διαφορετική εικόνα από τη σημερινή. Τότε που το σιντριβάνι και ο γυάλινος Δρομέας έκαναν καλή παρέα στο κέντρο της, προτού το ένα σταματήσει να ρέει, και το κορυφαίο έργο του Κώστα Βαρώτσου μετακομίσει στη γειτονιά του Χίλτον.
![]()
Η εικαστικός Αρτεμις Χατζηγιαννάκη απέδωσε δώδεκα νοσταλγικά θέματα από το πρόσφατο παρελθόν της Ομόνοιας και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος, εξαιρετικός γνώστης της Αθήνας και της ιστορίας της, έγραψε τα συνοδευτικά κείμενα, ένα για κάθε μήνα του έτους.
Τόσο μέσα από τις εικόνες όσο και τα κείμενα αναφαίνονται η Ομόνοια και ο κόσμος της, οι μορφές της πλατείας στη δεκαετία του ’50 και του ’60, η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των γύρω δρόμων, το παλιό σιντριβάνι, το καφενείο «Νέον», ο γυάλινος Δρομέας, οι μικροπωλητές, τα περίπτερα, οι κυλιόμενες σκάλες, οι τροχονόμοι, οι φωτεινές επιγραφές, τα παλιά τραμ, όλα όσα συγκροτούν τη νεότερη μυθολογία της ιστορικής πλατείας.
Το ημερολόγιο κυκλοφορεί δίγλωσσο (ελληνικά – αγγλικά, σε μετάφραση Jonh Davis) και η αξία του είναι συλλεκτική. Η Αρτεμις Χατζηγιαννάκη, με την τέχνη της υδατογραφίας και τη σωστή χρήση του χρώματος, μας δίνει ζωγραφικά έργα που εμπλουτίζουν την εικαστική ιστορία της Αθήνας.
Οπως σημειώνει η ίδια η Αρτεμις Χατζηγιαννάκη, “η ιδέα της Ομόνοιας ξεκίνησε ως θέμα ατομικής έκθεσης ζωγραφικής, που θα πραγματοποιείτο εντός του 2020 σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, σε επιμέλεια του Νίκου Βατόπουλου και σε συνέχεια της μέχρι τότε συνεργασίας μας για την Αθήνα του ’60.
Πέρασε από τις συμπληγάδες του πρώτου και του δεύτερου εγκλεισμού, δοκιμάστηκε από τις αμφιθυμίες και τις ματαιώσεις των ενδιάμεσων μηνών, αλλά, τελικά, κατόρθωσε -όπως η τέχνη πάντα βρίσκει τρόπο να τρυπώνει- να μετουσιωθεί σε ημερολόγιο και να γίνει ένα ευφρόσυνο μήνυμα για την καινούργια χρονιά.
Σε μια άλλη Αθήνα του χθες μάς μεταφέρει το εικαστικό ημερολόγιο τοίχου της Αρτεμης Χατζηγιαννάκη, που μόλις κυκλοφόρησε με θέμα την πλατεία Ομονοίας με συνοδευτικά κείμενα του δημοσιογράφου και συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου.
Γεμάτο από μνήμες μιας πρωτεύουσας, όπου η πλατεία Ομονοίας είχε άλλη αίγλη και πολύ διαφορετική εικόνα από τη σημερινή. Τότε που το σιντριβάνι και ο γυάλινος Δρομέας έκαναν καλή παρέα στο κέντρο της, προτού το ένα σταματήσει να ρέει, και το κορυφαίο έργο του Κώστα Βαρώτσου μετακομίσει στη γειτονιά του Χίλτον.
Η εικαστικός Αρτεμις Χατζηγιαννάκη απέδωσε δώδεκα νοσταλγικά θέματα από το πρόσφατο παρελθόν της Ομόνοιας και ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Βατόπουλος, εξαιρετικός γνώστης της Αθήνας και της ιστορίας της, έγραψε τα συνοδευτικά κείμενα, ένα για κάθε μήνα του έτους.
Τόσο μέσα από τις εικόνες όσο και τα κείμενα αναφαίνονται η Ομόνοια και ο κόσμος της, οι μορφές της πλατείας στη δεκαετία του ’50 και του ’60, η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των γύρω δρόμων, το παλιό σιντριβάνι, το καφενείο «Νέον», ο γυάλινος Δρομέας, οι μικροπωλητές, τα περίπτερα, οι κυλιόμενες σκάλες, οι τροχονόμοι, οι φωτεινές επιγραφές, τα παλιά τραμ, όλα όσα συγκροτούν τη νεότερη μυθολογία της ιστορικής πλατείας.
Το ημερολόγιο κυκλοφορεί δίγλωσσο (ελληνικά – αγγλικά, σε μετάφραση Jonh Davis) και η αξία του είναι συλλεκτική. Η Αρτεμις Χατζηγιαννάκη, με την τέχνη της υδατογραφίας και τη σωστή χρήση του χρώματος, μας δίνει ζωγραφικά έργα που εμπλουτίζουν την εικαστική ιστορία της Αθήνας.
Οπως σημειώνει η ίδια η Αρτεμις Χατζηγιαννάκη, “η ιδέα της Ομόνοιας ξεκίνησε ως θέμα ατομικής έκθεσης ζωγραφικής, που θα πραγματοποιείτο εντός του 2020 σε κεντρικό σημείο της Αθήνας, σε επιμέλεια του Νίκου Βατόπουλου και σε συνέχεια της μέχρι τότε συνεργασίας μας για την Αθήνα του ’60.
Πέρασε από τις συμπληγάδες του πρώτου και του δεύτερου εγκλεισμού, δοκιμάστηκε από τις αμφιθυμίες και τις ματαιώσεις των ενδιάμεσων μηνών, αλλά, τελικά, κατόρθωσε -όπως η τέχνη πάντα βρίσκει τρόπο να τρυπώνει- να μετουσιωθεί σε ημερολόγιο και να γίνει ένα ευφρόσυνο μήνυμα για την καινούργια χρονιά.
Με την προσμονή και την ελπίδα που φέρνει ένας νέος χρόνος και με αφετηρία ο καθένας τη δική του Ομόνοια, το δικό του σημείο μηδέν για κάθε επανεκκίνηση, καλωσορίζουμε τον νέο χρόνο για να ξαναχαράξουμε διαδρομές μέσα στον συλλογικό χώρο, αυτή τη φορά με περισσότερη κοινωνική συνείδηση και αλληλεγγύη”.
“Η Ομόνοια, ως διαχρονική ιδέα και σταθερή στον χρόνο αστική εμπειρία, είναι συνυφασμένη με την πορεία της Αθήνας στο χρόνο”, σημειώνει ο Νίκος Βατόπουλος. “Με χαρά δέχθηκα την πρόσκληση της Αρτεμης Χατζηγιαννάκη να συνοδεύσω με μικρά κείμενα τα εικαστικά έργα της με θέμα όψεις της πλατείας Ομονοίας και των πέριξ, καθώς πιστεύω ότι η συγκεκριμένη θεματολογία αποτελεί πηγή συγκίνησης και συνδέεται με βιώματα και αφηγήσεις. Ο αθηναϊκός κόσμος που πηγάζει από την τέχνη της Αρτεμης Χατζηγιαννάκη είναι αισθητικά ευφρόσυνος και συναισθηματικά ενεργός. Οι νοσταλγικές όψεις της Ομόνοιας μεταφέρουν στο σήμερα τη διαρκή αγάπη για την Αθήνα και την επιθυμία να είναι κανείς συγκινησιακά παρών».